معرفى امامان معصوم (عليهم السلام) و جايگاه و مقام رفيع و بى بديل آنان، تنها از عهده كسانى بر مى آيد كه با كمالات ايشان، داراى سنخيت و مشابهت بوده و بر مقام و رتبه آنان احاطه و اشراف داشته باشند. اين ويژگى، تنها در خود اهل‌بيت (عليهم السلام) يافت مى شود و ديگران از احاطه به اين معرفت و عظمت، فاصله اى دور دارند: «موالى لا احصى ثنائكم و لا ابلغ من المدح كنهكم و من الوصف قدركم و انتم نورالاخيار و هداية الابرار و حجج الجبار1؛ سروران من، مدح و ستايش شما از توان من، بيرون و نيل به نهايت مدح و تمجيد شما از دسترس من، خارج است. چون شما نورهاي برگزيده راهنماى نيكان و حجتهاى خداوند عزيز و قدرتمند هستيد».
حضرت ابو جعفر، محمد بن علی علیه السلام در سوم صفر (1) سال 57 هجری قمری در مدینه منوره متولد شد. پدر آن بزرگوار حضرت علی بن الحسین، امام سجادعلیه السلام و مادر گرامی اش فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام است. به این ترتیب آن حضرت از طرف پدر و مادرش هاشمی و علوی می باشد. امام باقرعلیه السلام سه سال و شش ماه با جدّش امام حسین علیه السلام و 34 سال با پدرش امام زین العابدین علیه السلام زندگی كرده و 19 سال و ده ماه نیز مدت امامت آن حجت الهی به طول انجامید.
پیشوای پنجم در دوران زندگی خویش با 10 تن از خلفای ستمگر اموی (از معاویة ابن ابی سفیان تا هشام بن عبدالملك) معاصر بود و سال های امامت آن حضرت با 5 تن از همین خلفاء مقارن شد.
أ تَسْكُبُ دمـعَ العينِ بالعبراتِ و بـــتَّ تُقــــاسي شِدّة الزفَـــــراتِ؟
آیا قطره های اشک را سرازیر می کنی و شب تا صبح با آه و ناله های جانسوز همدم می شوی؟
و تبــكي لآثـارٍ لآلِ محــمّدٍ فقد ضــاقَ منك الصـدرُ بالحسراتِ
و بر آثار و نشانه های به جای مانده از آل محمد (صلی الله علیه و آله) گریه می کنی؟ آری سینه ات با اندوه و افسوس تنگ شده است.
در اکثر کتب حدیثی و کتابهایی که با موضوع فضایل حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) نوشته شده واقعه ردّ الشمس نقل شده است. چنین رخدادی تبیین کننده مقام و منزلت والای حضرت امیرالمومنین (عليه السّلام) می باشد. به جز ایشان فقط به برگشت خورشید برای يوشع بن نون وصى و جانشين موسى (عليه السّلام) در احادیث اشاره شده است. برخی منابع چنین فضیلتی را برای حضرت سلیمان (عليه السّلام) نیز نقل کرده اند.
منــــازلُ بين أكــنافِ الغَرَيِّ إلــــى وادي المــياه إلى الطويِّ
خانه هایی در میان حومه نجف تا وادي المیاه تا سرزمین طوی وجود دارد
لقد شغلَ الدموعَ عن الغواني مُصابُ الأكرمين بني عليِ
که در این خانه ها، مصیبت بزرگوارانی از فرزندان امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) اشکهای دختران و بانوانی را به خود مشغول کرده است.
أتى أسفي على هفواتِ دهري تضاءل فيه أولاد الزكيِ
بر لغزشهای روزگارعمرم افسوس می خورم که در آن زمان نسل پیامبر (صلی الله علیه و آله) کم گردیدند.
أ لمْ تَقـف البكـاءَ على حسينٍ و ذكرك مصرعَ الحَبْر التقيِ
آیا بر اهمیّت گریه بر امام حسین (علیه‌السّلام) آگاه نیستی؟ و شهادت عالم پرهیزکار را یاد نمی کنی؟
أ لـم يُحــــزِنْكَ أنَّ بني زيادٍ أصـابوا بالتـــرات بني النبيِ
آیا تو را محزون و اندوهگین نمی کند اینکه فرزندان زیاد، فرزندان پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) را به روی خاک انداختند و کشتند؟
و أَنَّ بني الحَصَانِ يمرُّ فيهمْ علانيةً سيــــوفُ بني البغي
و آیا غمگین نیستی از اینکه آشکارا شمشیرهای ناپاکزادگان در میان فرزندان پاکان جولان می داد و می چرخید؟
قصیده دعبل به نقل از کتاب الغدیر، جلد2، صفحه ۵۴۲
/imamhussain.org/persian
درباره این سایت